Klik op de plaatjes voor een grotere versie.

In de jaren 1971-1972 heb ik stage gelopen in Kleuterhuis Prinses Marijke te Zeist. Bij binnenkomst in de hal hing een prachtig mooi schilderij in kleur van Prinses Marijke. Er werkten 3 gediplomeerde leidsters, de rest waren stagiaires. Gediplomeerd of stagiaire, je deed hetzelfde werk. Dat was vóór de jaren 70 wel anders, toen waren de regels zeer streng en was er een grote afstand tussen gediplomeerden en stagiaires. Vanaf de opening van kleuterhuis Prinses Marijke in 1953 droegen de leidsters een verpleegsters uniform en werden ze als "zuster" aangesproken door de kinderen. Onder hun verpleegstersuniform droegen de gediplomeerden een blauwe blouse en de stagiaires een witte blouse. Met de komst van een nieuwe directie in 1969 werd het verpleegstersuniform afgeschaft en kregen de leidsters een lichtblauw of lichtgroen uniform met korte mouwen. Twee uniformen kreeg je maar de derde moest je zelf betalen. Op zondag mocht je je eigen kleren aan. We mochten geen lange broek dragen onder het uniform, ook niet bij kou in de winter. Ook de haren mochten niet los gedragen worden tijdens werk. Het was ook in 1969 dat de leidsters niet langer door de kinderen aangesproken werden met zuster maar met "juffrouw". De regels werden een heel stuk soepeler en vanaf toen waren gediplomeerden en stagiaires gelijk.

 

In 1971 waren er gemiddeld een kleine 40 kinderen. Zij kwamen daar op grond van medische en/of sociale indicatie voor minimaal 6 weken, maximaal 3 maanden of bij uitzondering langer. Als je nachtdienst had (7 nachten) dan was je in je eentje verantwoordelijk voor 40 kinderen. Er werd elke ochtend en avond gebeden. Elke dag verliep volgens een vast patroon, alles ging precies op tijd. We gingen elke dag op vaste tijden naar buiten met de kinderen, meestal naar het bos of in de tuin van het kleuterhuis. Maar ook wel naar het dorp voor een boodschap.

 

De grotere kinderen gingen elke dag van 09.30 uur tot 11.30 uur naar het kleuterklasje.'s Middags ging er ook een groepje kinderen naar het kleuterklasje. Als de kleintjes tussen de middag gingen slapen ging de rest van de kinderen (ongeveer 30) bij goed weer met 2 leidsters naar buiten. Bij slecht weer werd er binnen geknutseld, getekend, geverfd of gewoon vrij spel. In de jaren 50 en 60 gingen niet alleen de kleintjes maar ook de grotere kinderen rusten.

 

Aan tafel kregen niet alleen de kleintjes maar ook de grotere kinderen allemaal een slabber om en tijdens het eten mocht er niet gepraat worden. Er werd heel erg op goede manieren gelet! Pas als iedereen klaar was riep de directrice: "Alle kindjes mogen op schoot". Het was dan een geren van jewelste, vaak had je wel 3 kinderen op schoot. Dan werd er gezongen en geknuffeld.

 

Als we naar boven naar de slaapzaal gingen moesten de kinderen twee aan twee in een rij naar boven lopen. Toen ik daar nog maar net werkte en dat niet wist riep ik: "Kom op, wie het eerste boven is!" Meteen ging er een deur open en daar kwam de directrice aanstormen, dit was dus echt niet de bedoeling! De kinderen moesten 2 aan 2 naar boven met de handen op de schouders van degene die voor hen liep!!! De kinderen werden elke dag gedoucht en kregen elke dag schone kleren aan. Twee keer per dag werden er tanden gepoetst. Ze kregen elke dag vitamine C en levertraan.

 

In de jaren 50 en 60 werd er gedurende het verblijf van de kleuters geen bezoek toegestaan. De ouders werden wekelijks op de hoogte gehouden van de toestand van hun kind. In de jaren 70 was het een keer in de 3 weken bezoekdag van 15.00 uur tot 17.00 uur. Sommige ouders gingen naar buiten met hun kinderen, andere ouders bleven binnen maar om 17.00 moesten alle ouders naar huis. Daar heb ik wel nare herinneringen aan, sommige kinderen waren dan echt intens verdrietig. Dan werd er natuurlijk getroost en geknuffeld. Het was ook altijd heel erg verdrietig als een kind uit je groep helemaal geen bezoek kreeg, of geen post! Iedere weekeind werden er briefkaartjes gestuurd naar de ouders. De kinderen mochten op de briefkaartjes tekenen, plakken, verven etc. Als ik zelf 4 dagen met verlof was stuurde ik mijn groep altijd een kaartje. Want de kinderen waren echt dol op post, vooral van thuis natuurlijk. De post werd 's avonds voor het slapen gaan uitgedeeld wat ik niet zo erg verstandig vond. Daardoor kregen sommige kinderen het vaak juist extra moeilijk, werden verdrietig en kregen juist dan heimwee naar huis.

 

Ook was er een zogenaamd "Plaslijstje" waar de kinderen een plakkertje op mochten plakken als ze 's ochtends droog waren. Als ze een week achter elkaar droog waren geweest ging ik een klein cadeautje met ze kopen.

 

Met bijvoorbeeld Sinterklaas en Kerstmis werd er veel aandacht besteed om het extra gezellig te maken. Voor Kerstmis bijvoorbeeld waren de kinderen al dagen van te voren bezig met versieringen voor tafels, ramen en kerstbomen. Elke dag weer werden kerstliedjes gezongen en verhaaltjes verteld. Tafels werden feestelijk gedekt met groen en kaarsjes. Tijdens het eten werden er plaatjes gedraaid op de pickup. Na de avondmaaltijd werden rond de kerstbomen kerstliedjes gezongen. Op zondag werd er trouwens ook altijd iets extra's gedaan. 's Morgens een gekookt eitje en krentenbrood en 's middags in plaats van yoghurt limonade.

 

Op de zitbank is het volgende te lezen: In dankbare herinnering aan de douanière Ridder M.B.M.C.H. Pauw van Wieldrecht geboren A.C.A. Voombergh